MASALIN SONUNDAKİ CADI
Yüzümün asıklığı
Değil şımarıklıktan.
Bir askılıkta
Tek kişi kalmasaydı pardösüm,
Belki gülerdi biraz yüzüm.
Gülüyorum duyunca güzel hikâyeler…
Hikâyelere inanıyor,
Kendiminkini ben yazamıyorum.
Bir kötü cadı misali,
Lanetle bitiyor benim masallarım.
Disney e inat kehaneti kaldıramıyorum.
Yavan geliyor yalnızlığın kulağıma vuruşu.
Bunun adı başka olmalı diyorum.
Adını koyamıyorum bu tek kişiliğin…
Çay bahçesinde bir masal yazıyorum.
Kaydıraktan kayarken tek başıma kalıyorum,
Anlıyorum ki masalı ben yazamıyorum…
Esmerliğimden belki bu kehanet,
Kara yazıyı saçlarımdan alıyorum.
Gözlerimden ateş değil gözyaşı fışkırıyor…
Tek kişiliğimden bu masalın sonundaki,
Cadı ben oluyorum.
Kırmızı elmayı veren benim elime,
Isırırken gülen yine ben oluyorum.
Güneşin doğuşunu değil,
Yağmurun bitişini bekliyorum.