10.11.09

Bugün 10 kasım 2009
Hiç Atatürk şiiri yazmadım.
Bir kere cumhuriyet bayramı için bir şiir yazmıştım
Onu da lise hocalarım değiştirmişlerdi, olmazdı ya hicvetmek.
Şimdi sabah kalkmak istedim.
Bir forma giymek istedim en Fransız lisesi olanından.
Bir telaş görmek istedim karanlık bir Beyoğlu sabahında.
Bir kara çelenk, bir Dolmabahçe, bir ihanet karanfili…
Neler denmezdi ki sana?
Kollarımda bir ürperti, boğazımda kuru bir düğüm okurken bir şiiri,
Bir kaybetmişlik, yakın bir canı,
Bir baba, bir dede, bir bilgili amca,
Bir öncü, bir anayasa kitabındaki türk diktatör,
Bir emsalsiz asker,
Bir sayısız maskülen varolan.
Bir sonsuzluk, bir İstanbul boğazı, bir soğuk kış sabahında,
İstiklal marşı haykırışı, bir tanımadığına dökülen gözyaşı,
Bir iftihar, bir inanç, bir ne çok şey.
Bir kocaman heykel, bir mozole, bir hatıra defteri,
Bir yaradılış kaynağı, bir koca borç,
Neler, ne kadarlar
Bir yakaya ilişmiş siyah beyaz fotoğraf,
Tercüme edemediğim imkansız bir sözcükler sahibi.
Babamız, hepimizin, kendini Türk hisseden her Osmanlının.
Elimde tek bir resmin bile yok şimdi.
Sözlerini beynimden söküp alamazlar.
Sanki bir İzmirli efe eliyle oymuş sözlerini aklıma,
Sanki bir kırmızı yazma başımda,
Sen, biz, ülkemiz, acı çeken insanlarımız,
Unuttuğumuz sayısız acılarımız,
Seni unutmuyorum, evet acı çekiyorum ama
Yokluğun acı vermiyor.
Bir bilsen ne acılar var şimdi bu topraklarda…

MERVE ARCASOY