köydeymişim

istanbul da değil.
bir batı anadolu köyünde.
bir köy evinde
ıhlamur kaynattım bugün.
ahşap köy evin, dağlara bakan balkonunun,
tahta trabzanına tutunup bir sigara yaktım.
bir elimde ıhlamur bir elimde sigara
nasıl yağmur yağıyor...
şakır şakır...
içimde atlet, kazak,
üstümde hırka, şal,
ayağımda çorap, patik
nasıl yağmur yağıyor...
şakır şakır...
izmaritimi saksı dibinde söndürüp
su giderinin yanına bıraktım.
yüzümü ellerimle ovuşturdum iyice
bir kere iki kere üç kere...
lastik tokamı çıkarıp saçlarımı açtım.
lastik tokayı dişlerime takıp
saçlarımı topladım.
dökülen saç tellerini
trabzandan kayasıya yere attım.
burnumu kuvvetlice çekip,
içeri girdim.
ıhlamurun altını kapatıp
uzakta, çok uzakta batı anadoluda
bir kerevet üzeri,
yağmur bitesiye uykulara daldım.
üç çeyrek sonrası yattığım yerden doğrulup,
etrafıma baktım:
''yağmur dinmiş,rüya değilmiş,köydeymişim'' dedim.