Öncelikle bütün inananların Noel'ini kutluyorum. Herkese mutlu bir Noel diliyorum. Bu güne inanmasanız bile bugün ve yarın dua edecek olan milyonlarca insana inanın.Eminim ki iyilikten başka hiçbirşey istemiyorlar.Hepimiz için iyilik.Hepimiz için umut...
Bütün bunlara neden inanır ki insan müslümanken? Ben devamlılığa, bir başlangıç ve devam edişe inanıyorum. Allahın bizlere gönderdiği seçilmiş insanların güzel ahlakı tamamlamaları için varolduklarına inanıyorum.Gördüğüm ve şahit olduğum bütün şeylerin Allah'tan olduğunu biliyorum. En umutsuz anımda bile O'nun varolduğuna inanıyorum.Çocukluğumdan beri yaktığım bütün mumları o gördü.Onları sadece dileklerimi için yaktım. Ne hristiyanlara benzemek ne de kendimi şekilci kalıplara sokmak için yaptım bunu.Bunu hiç oyun haline getirmedim.Öyle anlaşılmış ya da öyle anlamak istiyenler olabilir.Ama bildiğim, öğrendiğim şu ki müslüman olmak istiyorsan önce dinlerin evveliyatına inanacaksın.Peygamberlerin varlığına inanıp,onlara dua edeceksin.Meryem Ana'nın önünde mum yakmaktan kimse zarar görmez.Ben hep buna inandım, annem bana böyle öğretti. Sonra okulda öğrendim birçok şey.İncili kısım kısım okudum.Fresk inceledim, mozaikler gördüm, anlamaya çalıştım.Bunların içinde ruh buldum, inanç buldum.Hepsine olmasa da inandım.Sayısız şey öğrendim fransızlardan.Onlara inanmamak için bir sebep bulamıyorum.Genellemeler yaparak bir yere varamayız. Çok dindar hristiyan da tanıdım aydın hristiyan da.
Lise 1'deyken ilk tiyatro oyunum Notre Dame de Sion Lisesi'ndeydi.O lisenin okulun dışında bir sahnesi vardır.Orada kocaman bir fotoğraf vardı.Bu fotoğrafta bir önceki Papa Jean Paul II vardı.İstanbul'a yaptığı gezide Notre Dame de Sion Lisesi'ni de ziyaret ettiğini öğrendim.Çok etkilenmiştim.Bizim oyunu sahneleyeceğimiz salon da eski bir şapeldi.O gün çok heyecanlıydım.Arkadaşım bana annesinin ona hediye etmiş olduğu Meryem Ana kolyesini verdi oyuna çıkmadan önce.O gün o oyunda bu kolyenin iyiğini hissettim ben. O salonda bana karşı bir güç yoktu.Olamazdıda.O salon bir ev gibiydi.Benim okulum da evimdi.Noel günlerimiz çok kutsaldı.O duvarlar arasında biz kimsenin inancına zarar vermedik yaşadık.Çok şey öğrendik birbirimizden.Noel şimdi benim için bir hatıra sanki.Bir gençlik hatırası.Bugün bu topraklara gelebildiysem bunu bana fransızca öğreten öğretmenime borçluyum.Ona babaannesi gizli gizli dua ezberletirmiş.Zira ailesi ateist olduğundan dinle ilgili şeyler evinde konuşulmazmış.Ona çok güvendiğim için belki de bu inançlarım daha da güçlendi zamanla.
Hazreti İsa'nın bugün doğduğu gün olması ya da olmaması benim için hiçbirşey değiştirmeyecek.Benim dikkate aldığım onun varlığı ve bizlere bıraktıklarıdır,ahlakıdır.Ona inanan ve kötülükten uzak duran insanlara yaklaşmak yapmamız gerekendir.Yaşadığımız dünyada güzelliklerin olduğuna inanmak zorundayız.Ağaçların yaprakları, yaprakların titreşimi,toprağın kokusu,toprağın bize verdikleri ve bizden aldıkları bütün bunlara inanmamıza yetecektir.İnanmak gerek.Yapabileceklerimize inanmalıyız.İstediklermizi gerçekleştirmeli, ahlakımızdan birşey kaybetmemeliyiz.Böylelikte insan olmaya yaklaşırız, geldiğimiz yere yakınlaşır topraktan tekrar doğarız.
Herkese mutlu noeller...Dua edelim ki hayallerimiz gerçekleşsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder